Herdenking van de moord op onze zusters op 27 november in 1964 (Artikel pers)
Herdenking van de moord op onze zusters op 27 november in 1964 (Artikel pers)
Wereldoorlog I wordt terecht herdacht want wellicht zijn de makers van zoveel uitzendingen erom bekommerd dat oorlogen niet alleen een dankbaar onderwerp zijn om ze 100 jaar nadien nog te actualiseren en visualiseren, maar om de gruwel en zinloosheid van zoiets aan te tonen…voor beide strijdende kanten…
Vijftig jaar geleden werden in Oost-Congo, in de na-onafhankelijkheid periode, heel veel mensen vermoord. Op 29 november wordt zo’n moord herdacht in Ingelmunster.
Vier zusters van Maria werden toen, 50 jaar geleden, de prooi van een rebellenbeweging in Noord-Oost Congo, namelijk in Aba. De vier zusters missionarissen waren: zr Irène Coopman (Ingelmunster), Zr Gerarda Verhoye (Noordschote), Zr Christiane Vandorpe (Ooigem) en Zr Marie-Louise Dupont (St Catherine-Heule). Samen met hen werden ook zes Witte Paters (Missionarissen van Afrika) op dezelfde plaats vermoord.
Al van meet af aan zei men dat het een wrede moord was. De rebellen hadden vernomen dat de Para’s in Paulis geland waren en dat er huurlingen op weg waren om de “Blanken” te bevrijden. De gevangenschap met getreiter heeft dan ook tamelijk lang geduurd: van ‘s middags tot ‘s anderendaags morgen om 6-7 uur. Waarom vluchtten de zusters niet toen de plaatselijke bevolking hen waarschuwde: te goedgelovig? Ze waren er van overtuigd dat de rebellen wel wisten wat ze allemaal deden… Onderwijs, ziekenzorg, materniteit, weeshuis enz…. alles voor het welzijn van de plaatselijke bevolking. Maar, opgehitste mensen (de drank werd hen overvloedig opgegoten !), zijn vlug onredelijk. Is hun offer tevergeefs geweest? “Neen”, dat zei Monseigneur Sosthène Ayikuli van de streek, net op de plaats waar een soort mausoleumgebouw is opgetrokken. “Ge zijt verdrietig, zei hij, en dat is begrijpelijk, maar de vruchten van hun levensoffer zinderen 50 jaar nadien nog na !!!
50 Congolese zusters nemen al hun taken over: onderwijs, ziekenzorg, materniteit, verpleegsterschool, weeshuis, parochiedienst, pastoraal, plattelandsontwikkeling…. Ge moogt fier zijn over uw zusters die zoveel moois gezaaid hebben : zij hebben voor ons een toekomst geschapen.”
Op de herdenkingsplechtigheid van 29 november om 10.30 u in de St Amandskerk in Ingelmunster zullen twee van die Zusters aanwezig zijn, alsook een Congolese Bisschop emeritus, Mgr. Ngabu, en de bisschop van ons bisdom, Mgr Jozef De Kesel, die in de plechtige eucharistieviering zal voorgaan. In de voorbeden zal ook aandacht geschonken worden aan de talloze slachtoffers bij de toenmalige bevolking . Uit een zeer mooi boekje van de Witte Paters lezen we het volgende omtrent die opstanden: Er waren streken waar de meerderheid van de bevolking zich aansloot bij de opstand (het toenmalige Kwilu, Maniema,Stanleystadi.) In die gebieden werden zowel buitenlandse als inlandse geestelijken en zusters aangevallen (cfr. Zr Anwarite die in Wamba 30 november 1964 vermoord werd)… In andere streken heeft de bevolking slechts met veel terughoudendheid en uit schrik voor de simba’s (=leeuwen) meegedaan. Vooral jongeren hebben daar deelgenomen aan plagerijen en mishandeling van missionarissen.
Ten slotte zijn er andere streken waar de mensen de opstand hebben ondergaan als een bezetting, zonder eraan mee te doen. Dit was vooral het geval voor het oosten en het noorden waar de Witte Paters werkten. Zoals gezegd waren het niet alleen buitenlandse missionarissen en andere blanken die vervolgd, opgejaagd, uitgewezen of vermoord werden. In veel gevallen hebben de inlandse clerus , broeders en zusters , mee te lijden gehad. Maar in dezelfde streken zijn er ook duizenden doden gevallen onder de inlandse bevolking…. zowel bij de opstand als bij de repressie… Dikwijls zijn de missionarissen ontsnapt aan de vervolging dank zij de plaatselijke bevolking die dit deed op gevaar voor eigen leven.
Er zijn zoveel meer achtergrondbeschouwingen mogelijk en er grepen ook kleine heldendaden plaats uit een hoek waar men het niet zou verwachten gedurende heel deze woelige tijd. In het klooster bij de zusters van Maria is een gedenkplaats ingericht ter eer van vijf vermoorde zusters. (De vijfde werd in 2002 vermoord, Soeur Stella Matutina, Congolese zuster van Maria, amper een dertigtal jaar oud. )
Mocht onze deelname aan die plechtigheid en/of het bezoek aan die gedenkplaats bijdragen tot een oprechte, vreedzame samenleving, waar oorlog uit gebannen kan worden. +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
